7 วีรบุรุษผู้ไร้ชื่อเสียงด้านความสมบูรณ์ของตัวอย่างตามรายงานของผู้อำนวยการห้องปฏิบัติการ

1. ลำดับการเลิอกหลอดเก็บเลือด

ลำดับขั้นตอนต่างๆ ของการเจาะเลือดมีความสำคัญและยากต่อการตรวจสอบ หลอดเก็บเลือดมีสารเติมแต่งที่ช่วยเร่งการแข็งตัวของเลือดหรือสารต้านการแข็งตัวของเลือดที่ป้องกันไม่ให้เลือดแข็งตัว พวกเขามาในหลากหลายสีมาตรฐานเพื่อระบุวัตถุประสงค์ของพวกเขา เฮงก์อธิบายว่า:

“ถ้าพยาบาลไม่ไล่ตามลำดับที่ถูกต้อง คุณจะเกิดภาวะเม็ดเลือดแดงแตก ซึ่งเซลล์เม็ดเลือดแดงจะแตก และฮีโมโกลบินของเซลล์จะถูกปล่อยลอยอยู่ในท่ออย่างอิสระ มันทำให้ผลเป็นโมฆะอย่างสมบูรณ์ แต่เราจะทราบเรื่องนี้ก็ต่อเมื่อผู้ป่วยออกไปแล้วและการรวบรวมสิ้นสุดลงเท่านั้น”

2. การผสมเลือดที่เหมาะสม

หลอดที่บรรจุสารเติมแต่งจำเป็นต้องกลับด้านเบา ๆ - การกวนหลอดเพื่อผสมสารเติมแต่งกับเลือด

“โดยเฉพาะอย่างยิ่งยาต้านการแข็งตัวของเลือด คุณต้องผสมอย่างรวดเร็ว มิฉะนั้นกระบวนการแข็งตัวจะเริ่มขึ้นและนั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการ ผลลัพธ์จะเป็นโมฆะ อีกครั้งเรากำลังพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการเกิดภาวะเม็ดเลือดแดงแตก” เฮงก์กล่าว

3. ระบบขนส่งที่เหมาะสม

ตัวอย่างอาจมาจากภายในหรือภายนอกโรงพยาบาล และต้องมีการติดฉลาก บรรจุภัณฑ์ที่ปลอดภัย และการป้องกันจากปัจจัยแวดล้อมที่ผันผวน เฮงก์อธิบายวิธีที่ห้องปฏิบัติการของเขาได้รับตัวอย่าง:

“ภายในโรงพยาบาล เรามีระบบ pneumatic tube แต่ระบบเหล่านี้ไม่เหมาะสำหรับทุกตัวอย่างเนื่องจากมีความเสี่ยงที่จะทำให้ภาชนะบรรจุและเซลล์เม็ดเลือดเสียหายได้ ตัวอย่างจากภายนอกอาจมาจากเมืองเล็กๆ และหมู่บ้านเล็กๆ ในภูมิภาค และอาจเป็นเรื่องยากที่จะปกป้องตัวอย่างจากอุณหภูมิ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงฤดูร้อนหรือฤดูหนาวที่มีอากาศหนาวเย็น”

4. ระยะเวลาที่ตัวอย่างใช้ในการขนส่ง

มีช่วงเวลาที่ค่อนข้างสั้นสำหรับการส่งตัวอย่างไปยังห้องปฏิบัติการ แม้จะมีการขนส่งที่ปลอดภัยและควบคุมอุณหภูมิ

“ตัวอย่างเลือดมีอายุการเก็บรักษาสั้น” เฮงก์กล่าว ”ตัวอย่างเลือดที่เก็บด้วยวิธีเจาะเลือดแบบเดิมไม่สามารถอยู่ที่อุณหภูมิห้องได้นานกว่าแปดชั่วโมง การรักษาอุณหภูมิให้อยู่ในช่วงอุณหภูมิที่กำหนดระหว่างการขนส่งอาจทำได้ยาก ความเร็วเป็นสิ่งสำคัญเพื่อหลีกเลี่ยงการเสื่อมสภาพของตัวอย่าง”

5. การเติมที่เหมาะสม

ทุกหลอดจะมีปริมาตรที่ระบุซึ่งจำเป็นต้องเติม เฮงก์ยกตัวอย่างวิธีการเติมเต็มที่เหมาะสม:

“คุณต้องใส่เลือดให้เพียงพอในหลอดจนถึงขีดเต็ม บางครั้งอาจมีปัญหา เช่น หลอดเลือดดำของผู้ป่วยวิกฤต ไม่มีเลือดไหลออกมาจากเส้นเลือดของพวกเขาอีกต่อไป เต็มไม่ถึงครึ่งหรือสามในสี่ มีความเสี่ยงจากผลลัพธ์ที่ไม่น่าเชื่อถือ ดังนั้นคุณต้องเลื่อนเข็มไปข้างหลังเล็กน้อยหรือไปข้างหน้าอีกเล็กน้อย นักโลหิตวิทยาที่มีประสบการณ์จะมีทักษะเหล่านี้”

6. ฉลากบาร์โค้ด

การติดฉลากบาร์โค้ดเป็นวิธีการที่แม่นยำสำหรับการติดตามและบันทึกตัวอย่างและการวิเคราะห์ของผู้ป่วยด้วยระบบอิเล็กทรอนิกส์ และคอยระแวดระวังต่อความจำเป็นในการปกป้องผู้ป่วยเสมอ เฮงก์อ้างถึงปัญหาที่ห้องปฏิบัติการของเขาประสบในอดีต:

“การมีชื่อเต็มเป็นสิ่งสำคัญ ให้ฉันยกตัวอย่าง ฉันชื่อเฮงก์ รูเวน สมมติว่าฉันมีฝาแฝดชื่อเฮอร์แมน รูเวน ขณะนี้เขาเป็นผู้ป่วยในโรงพยาบาลและผ่านระบบผู้ป่วยอิเล็กทรอนิกส์ซึ่งระบุว่าเป็น "H Ruven'' และจัดสรรให้ฉันโดยไม่ได้ตั้งใจ เลือกบันทึกผู้ป่วยผิดและเฮอร์แมนไม่ได้รับการดูแลที่ถูกต้อง”

ฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ที่ยืนยันผู้ป่วยก่อนที่จะสร้างฉลากบาร์โค้ดที่พิมพ์ออกมาจะตัดขาดสิ่งนี้และรับประกันความสมบูรณ์ของกระบวนการทั้งหมด

7. อุปกรณ์รวบรวมที่เหมาะสม

Henk กระตือรือร้นที่จะเน้นย้ำถึงความต้องการที่เขาและทีมงานมีต่ออุปกรณ์ของตน:

“ความแม่นยำเชื่อมโยงโดยตรงกับคุณภาพของการทดสอบในห้องปฏิบัติการของคุณ ความน่าเชื่อถือของค่านิยมของคุณ เช่นเดียวกับการป้องกันการบาดเจ็บจากเข็มทิ่มแทง ความปลอดภัยเกี่ยวข้องกับผู้ป่วย - หากคุณไม่ให้ผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการที่เชื่อถือได้ ผู้ป่วยก็ไม่ปลอดภัย นั่นคือความเข้าใจที่ควบคุมกิจกรรมทั้งหมดในห้องแล็บ และในฐานะมืออาชีพ เรากำลังดำเนินการทดสอบการควบคุมคุณภาพของอุปกรณ์นี้ตลอดเวลา เราเป็นผู้เชี่ยวชาญ - เรารู้ว่าเราต้องการอะไรและต้องปรับปรุงตรงไหน”

และเขาต้องการเห็นการเจรจาอย่างต่อเนื่องระหว่างผู้ผลิตและผู้ใช้ผลิตภัณฑ์ของตน:

“ผู้ผลิตจำเป็นต้องจัดทำเอกสารไวท์เปเปอร์ - พวกเขาดำเนินการวิจัยของตนเองและปรึกษาคณะผู้เชี่ยวชาญ  จากนั้นจึงจัดพิมพ์เอกสารไวท์เปเปอร์เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์และนวัตกรรมของตน ซึ่งบอกเราเกี่ยวกับคุณภาพของหลอดเก็บเลือดและอุปกรณ์และคุณภาพของการทดสอบเชิงวิเคราะห์ที่ดำเนินการโดยใช้เครื่องมือเหล่านี้”

ความปลอดภัยและคุณค่ามันอยู่ในสายเลือดของเรา

การปกป้องผู้ป่วย แพทย์ และความถูกต้องเป็นหัวข้อที่ต้องกล่าวถึง